آزمایش ساختاری (Structural testing) از کد برای تکمیل مجموعه تست‌های مبتنی بر مشخصات استفاده می‌کند. هدف اصلی آن شناسایی بخش‌هایی از کد است که هنوز پوشش داده نشده‌اند و تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا باید تست شوند یا خیر. ابزارهای پوشش کد (Code coverage tools) به شناسایی این قسمت‌های پوشش‌داده‌نشده کمک می‌کنند. معیارهای مختلفی برای پوشش کد وجود دارد، از جمله پوشش خط (line coverage)، پوشش شاخه (branch coverage) و پوشش شرط + شاخه (condition + branch coverage). پوشش مسیر (Path coverage) قوی‌ترین معیار است در حالی که پوشش خط ضعیف‌ترین است. معیار MC/DC برای عبارات پیچیده بهینه و بسیار ارزشمند است. مهم است که پوشش کد را صرفاً به عنوان یک عدد هدف در نظر نگیریم، بلکه آن را ابزاری برای بهبود تست‌ها و یافتن بخش‌های فراموش‌شده بدانیم. آزمایش جهش (Mutation testing) نیز برای اطمینان از قدرت و کارایی مجموعه تست در کشف خطاها استفاده می‌شود.
